Wdrażane przez nas metody pracy nie wymuszają niczego na dzieciach, lecz są tak skonstruowane, aby maluchy same zainteresowały się daną aktywnością. Dbamy o ich umiejętności językowe, plastyczne, muzyczne, matematyczne, sprawność ruchową i nie tylko. Pomagamy dzieciom odnajdywać i rozwijać swoje zainteresowania, aby czas w naszym przedszkolu zapewniał zarówno mnóstwo frajdy, a zarazem dynamiczny rozwój.

Realizujemy podstawę programowa wychowania przedszkolnego poprzez efektywne nauczanie i stosowanie nowatorskich metod, w celu uzyskania wysokiej gotowości szkolnej.

Metoda KLANZY

Metoda ta odwołuje się do pedagogiki zabawy poprzez rozwijanie potencjału twórczego dzieci, wyzwalanie aktywności  własnej w atmosferze wzajemnej akceptacji i zrozumienia.

Główne założenia tej metody to przekonanie o możliwościach rozwojowych każdego dziecka, w oparciu o dobre relacje i umiejętność współpracy w podejmowanych pozytywnych działaniach przez grupę. Pedagogika zabawy wykorzystuje urozmaicone propozycje, które mogą uatrakcyjnić tradycyjne nauczanie i wychowanie dzieci:

• zabawy ułatwiające wejście w grupę, poznanie nowego otoczenia
• zabawy rozluźniające, odprężające, wykorzystujące ruch, taniec, gest
• zabawy ułatwiające wprowadzenie tematu, pozwalające poznać odczucia, doświadczenia, potrzeby i oczekiwania innych
• gry dydaktyczne, polegające na przedstawieniu określonych treści w formie problemu i poszukiwanie rozwiązań;
• gry dyskusyjne, polegające na analizowaniu określonego problemu, z włączeniem doświadczenia;
• metody ułatwiające przekaz informacji zwrotnej;
• działania parateatralne, wykorzystanie gry z podziałem na role;
• zabawy umożliwiające samoocen, poznanie własnej wartości i spontanicznych zachowań;
• zabawy integrujące dużą grupę, wspólna aktywna zabawa bez podziału na bawiących się i obserwatorów, bez rywalizacji.

Metoda dobrego startu (MDS) Marty Bogdanowicz.

Założeniem metody dobrego startu jest jednoczesne rozwijanie funkcji wzrokowych, słuchowych, językowych, dotykowo-kinestetycznych (czucie dotyku i ruchu) i motorycznych oraz ich współdziałania, czyli integracji percepcyjno-motorycznej.

Celem metody jest także kształtowanie lateralizacji (ustalenie ręki dominującej) oraz orientacji ciała i przestrzeni. Metoda ta służy rozwijaniu aktywności umysłowej dziecka poprzez odpowiednio zorganizowaną zabawę i aktywne wielozmysłowe uczenie symboli graficznych: łatwych wzorów, wzorów litero podobnych, liter i znaków matematycznych. Usprawnia psychomotorykę, a tym samym lepsze funkcjonowanie w środowisku rówieśniczym jak również znacząco wpływa na przygotowanie dzieci do nauki czytania i pisania.

Zajęcia prowadzone MDS zawsze są dostosowane do możliwości dzieci, ich potrzeb edukacyjnych.

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

Medoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne to system ćwiczeń i zabaw ruchowych, które wywodzą się z naturalnych potrzeb, zaspokajanych w kontakcie z dorosłymi – tzw. baraszkowanie pojawiające się we wczesnym dzieciństwie.

Metoda ta jest propagowana na całym świecie jako jeden z ważniejszych czynników rozwoju psychomotorycznego małych dzieci. Wykorzystuje dotyk, ruch oraz wzajemne relacje fizyczne, emocjonalne i społeczne do rozszerzania:

• świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego,
• świadomości przestrzeni i działania w niej,
• pogłębiania kontaktu z innymi ludźmi.

Metoda E.Gruszczyk – Kolczyńskiej „Dziecięca matematyka”

Rozwijanie pojęć matematycznych metodą E. Gruszczyk-Kolczyńskiej. Edyta Gruszczyk-Kolczyńska i Ewa Zielińska to autorki koncepcji ,,Dziecięca matematyka” której celem jest wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci, zwłaszcza w zakresie kształtowania pojęć matematycznych. Okres przedszkolny to czas otwierania się ciekawskich, dziecięcych oczu na świat, czas poznawania i doświadczania. To także okres wielkich możliwości, które wymagają odpowiedniej stymulacji i bodźców potrzebnych do kształtowania czynności umysłowych.
W edukacji matematycznej ważne jest aby mieć świadomość tego w jaki sposób dzieci w wieku przedszkolnym uczą się. Nie należy kształtować pojęć matematycznych przy pomocy słów, poprzez wyjaśnianie czy opowiadanie.

Najważniejsze w edukacji matematycznej są osobiste doświadczenia. Stanowią one budulec, z którego dziecko tworzy pojęcia i umiejętności, rozwija myślenie.W trakcie tych doświadczeń dziecko powinno mówić, to znaczy słownie określać swoje spostrzeżenia, sens wykonywanych czynności i przewidywane skutki. Mówienie o wykonywanych czynnościach sprzyja koncentracji uwagi i pomaga dziecku dostrzec to co ważne.